Van hiëroglyfentwister en emoji’s naar playful learning

Vorige week presenteerden masterstudenten Information Studies (UvA) de uitkomsten van ‘hun challenges’.  De  hiëroglyfen-computer en de maquette met piramides in de Egypte-zaal  vormden de hoofdrolspelers van twee onderzoeken. Wat was er nodig om deze twee gedateerde ‘interactives’ te veranderen in eigentijdse installaties gericht op een breder publiek?

De studenten van het hiëroglyfen-team gaven aan best verrast te zijn dat bezoekers ‘de nogal gedateerde interactive’ waarderen. Het computerprogramma ziet er niet bepaald uitnodigend uit. Je kunt er als kind niet goed bij, te hoog. En de computer werkt niet altijd even goed. Echter ondanks dit alles, vinden bezoekers het wel erg leuk om te zien hoe hun naam eruit ziet in hiëroglyfen. Het team besloot dan ook verder voort te bouwen op dit idee. En lieten hun plannen voor een hiëroglyfen-twister (een idee dat mij toch best prikkelde) varen. Een nieuwe vorm  voor de hiëroglyfen-computer werd onderzocht.

Die nieuwe vorm zou een zuil moeten zijn. Een plek waaraan je met meerdere personen tegelijk kan werken. Want een nadeel van het vorige model was, dat er maar een persoon per keer mee aan de slag kon.

Het nieuwe model geeft ook meer uitleg over hiëroglyfen. Dit gebeurde in de oude variant niet voldoende. De studenten stelden voor een relatie te leggen met emoji’s van nu. Een mooie vondst! Via een voorbeeldinterface lieten zij zien hoe je eerst je naam in emoji’s schrijft. En hoe je daarna je naam ziet veranderen in hiëroglyfen. Ik wil proberen of het lukt het  prototype te testen in het Digital Museum Lab. Begrijpen bezoekers het? Komen zij meer te weten over hiëroglyfen?

En dan het maquette-team. Volgens dit team is de maquette nog steeds een trekker in de Egypte-zaal. Bezoekers lopen er naar toe, bekijken het geheel en lezen de teksten. Het team dacht na over hoe de maquette te gebruiken om meer verhalen te vertellen. Hierbij richtte zij zich op de doelgroep: onderwijs en families met kinderen ( 7 t/m 14 jaar).

 Foto: Monique Kooijmans

In plaats van te werken met knoppen of touchscreens, was het voorstel te te kiezen voor figuurtjes. Wanneer je een figuurtje bijvoorbeeld voor een van de piramides plaats, ervaar je via een animatie op een van de schermen achter de maquette bijvoorbeeld hoe hoog de piramide is. Elk figuurtje vertelt een verhaal vanuit een ander perspectief. Je bepaalt zelf hoeveel je te weten wilt komen. Playful learning, aldus de studenten.

Je begrijpt dat ik het liefst de maquette mee zou nemen naar het Digital Museum Lab, aan zou passen en het onderzoek naar playful learning verder zou willen voortzetten. Werkt het bijvoorbeeld ook voor volwassenen? En hoe gaat het met meedere bezoekers tegelijk? Welke en hoeveel informatie bied je waar aan? Ik ga eens kijken wat mogelijk is.